Początki
nauki w Cichem sięgają roku 1872. Dzieci i młodzież
uczył wędrowny robotnik rolny, w zamian za odpowiednia opłatę
w postaci koron austriackich (Polska była pod zaborami) i płodów
rolnych. Edukacja trwała ok. 2 lat. O jej wyniki kompletnie nie
dbano, bardziej chodziło tu o chęć wzbogacenia się przez
nauczyciela i „honor” rodziny.
Przez blisko 30 lat budynek na szkołę zmieniał się aż
6-krotnie. Uczono w prywatnych domach. W 1900 roku wykupiono
teren i zbudowano pierwszą szkołę. Była z drewna, miała 2
sale lekcyjne i mieszkanie dla nauczyciela. Jak wiadomo, w
czasie wojny dotąd niedoceniane i dyskryminowane kobiety zaczęły
zastępować mężczyzn w codziennych czynnościach, tak więc,
podczas I wojny światowej dzieci uczyła kobieta, której mąż-nauczyciel
udał się na wojnę. W czasach okupacji niemieckiej szkoła
funkcjonowała tylko w porach letnich, gdyż budynek nie był
ogrzewany.
Po II wojnie światowej kadra nauczycielska zwiększyła się do
4 osób, a dyrektorem szkoły został Jan Podolski. Po licznych
reformach w latach 50 szkoła podstawowa była obowiązkowa i
miała trwać 6 lat. Jednak rodzice nie dostrzegali potrzeby
edukacji i wnosili wiele wniosków o przedterminowe zwolnienie
swych dzieci ze szkoły. Z powodu przymusowej edukacji i
eksplozji demograficznej w państwie, do szkoły jednocześnie
uczęszczało aż 170 dzieci z Cichego. Głownie edukacja kończyła
się w 3 klasie i była na bardzo niskim poziomie (do następnej
klasy nie przechodziło ok. 40 uczniów rocznie). Klasy były
liczne, brakowało pomocy naukowych, podręczników, a nawet
zeszytów i ołówków. Mimo to, wiele dzieci kończyło szkołę
podstawową i dalej kształciło się w liceach i technikach.
W lutym 1955 roku na polecenie władz dokonano selekcji księgozbiorów
i pozycji, które były niezgodne z aktualnym ustrojem
politycznym w państwie i poglądami. Ze szkół usunięto
katechezę. Jednak dzieci uczęszczały do Chochołowa, gdzie
mieściła się parafia i tam wbrew prawu uczyły się religii.
Władze komunistyczne dbały jednak o poziom szkoły. Odbywały
się częste wizytacje, dzieci miały podręczniki i pomoce
naukowe. Bardzo popularne były bezpłatne wczasy i kolonie, w
których chętnie uczestniczono. Dzieci zwiedzały m.in. Warszawę,
Gdańsk, Kraków, Wieliczkę, Czorsztyn, Chorzów. Ubrane w
regionalne stroje były nie lada atrakcją dla mieszkańców.
Przy szkole działało wiele zespołów regionalnych, jak Mali
Szumni, Mali Śwarni, Cichowianie, które zdobywały wiele nagród
na konkursach i przeglądach.
W 1988 roku ówczesna pani dyrektor Aniela Maryniarczyk
postanowiła rozbudować szkołę, która nie mieściła już
uczniów. Dzieci uczyły się więc częściowo na remizie OSP i
w salce katechetycznej na plebani. Dodatkowo dzięki pomocy
finansowej Wspólnoty Leśnej 8 Uprawnionych Wsi z siedzibą w
Witowie w latach 70 powstała filia Szkoły Podstawowej na
Wierch Cichem, której dyrektorem został pan Onufry Chrobak. W
1994 roku rozpoczęła się rozbudowa szkoły. Mieszkańcy Cichego
ofiarowali swoje materiały budowlane i pomagali jako robotnicy.
Znaleźli się również sponsorzy, którzy w mniejszym lub większym
stopniu przyczynili się do budowy. 17 listopada 1999 roku odbyło
się uroczyste poświęcenie i otwarcie rozbudowanej Szkoły
Podstawowej nr 2 im. Króla Jana III Sobieskiego w Cichem.
W roku szkolnym 2001/2002 rozpoczęło działalność Gimnazjum
obejmujące uczniów z miejscowości Ciche, Ratułów,
Czerwienne i Stare Bystre. Łącznie do szkoły uczęszczało 239
uczniów.
Opracowanie
na podstawie szkolnych kronik
Ania
Jakubiec JA:-)
|